درست یادم نیست که اولین گامهای پس‌انداز را در چه سنی برداشتم ولی خاطراتی که به ذهنم می‌اید مربوط به قلک‌های پلاستیکی و سفالی بود که در آن زمان‌ها وجود داشت و ما پولهای خود را در آنها می‌ریختیم. دقیقا نمی‌دانم که آیا پول توجیبی ثابتی داشتیم یا گه‌گاهی پدر به ما پولی می‌داد تا در قلک بیاندازیم. سالها این موضوع ادامه پیدا کرد و الان که فکر می‌کنم اصلا به یاد نمی‌آورم که با آن پس‌انداز چه می‌کردم. تنها چیزی که به ذهنم مانده این است که برای درآوردن پول از درون این قلکها بسیار حرفه‌ای شده بودم. 
این داستان قلک و پس‌انداز در سالهای بعد ادامه پیدا نکرد و دلیل آن را هم نمی‌دانم و البته نقش سیستم ضعیف آموزش مهارت‌های مالی در خانواده و مدرسه در این ماجرا بسیار پررنگ است.
پس از سالها که مشغول به کار هستم و مطالعات زیادی هم در زمینه‌ی مدیریت مالی شخصی انجام داده‌ام، هنوز هم پس‌انداز به شیوه‌ای روتین و حساب شده، یکی از مهم‌ترین چالش‌های من در زندگی است. البته این موضوع در کل دنیا عمومیت دارد ولی در ایران که تامین اجتماعی، بیمه و بازنشستگی مناسب و درخوری وجود ندارد، نداشتن پس‌انداز یک ریسک بالا محسوب می‌شود.
تحقیقات نشان داده است ( البته این تحقیقات مربوط به آمریکاست ولی با توجه به اینکه رفتار مالی انسانها را می‌توان به هم نسبت داد می‌توان به آنها استناد کرد) که 15 درصد مردم تنها 5 درصد درآمد خود را پس‌انداز کرده‌اند.
هدف از نوشتن این ارقام این است که بپذیریم و بدانیم که پس‌انداز مداوم کار آسانی نیست. یکی از اصولی که شاید همه‌ی ما در کتاب‌های متعدد آموزش مدیریت مالی شخصی خوانده‌ایم این است: اول به خودت بپرداز. یعنی پس از دریافت حقوق و پیش از آنکه شروع به خرج کردن تمام دارایی بکنی، مقداری پول را برای حساب اضطراری، برای دوران بازنشستگی و یا برای رسیدن به اهداف زندگی، کنار بگذار. کار بسیار سختی است نه؟ همیشه به دنبال این بوده‌ام که چطور این انضباط پس‌انداز را در خودم نهادینه کنم.
چندی پیش مقاله بسیار جالبی در وبلاگ www.sweatingthebigstuff.com خواندم. همان‌گونه که می‌دانید، مالیات و بیمه‌ی حقوق ما کارمندان، پیش از آنکه پولی به حساب ما ریخته شود و از میزان آن خبردار شویم برداشته می‌شود. در این مقاله‌ی کوتاه که توصیه می‌کنم آن را بخوانید روش مالیات شخصی ارائه شده است. پرداخت مالیات به خود.
بله، از این پس هر وقت که چیزی غیر ضروری را خریداری کردید، 100 درصد مبلغ خرج شده را به عنوان مالیات آن به خود بپردازید. به نظر کار سختی نمی‌آید چون این مالیات قرار نیست روی همه‌ی خریدها اعمال شود. روی خریدهای ضروری مثل خواروبار و میوه و سبزیجات مالیاتی پرداخت نمی‌کنید. فقط بر روی غیر ضروری‌ها.
مثلا اگر می‌خواهید گوشی موبایلی به قیمت 500 هزار تومان خریداری کنید، بایستی به همین میزان به خودتان مالیات پرداخته و آن را در یک حساب، پس‌انداز کنید. راه‌حل جالبی است و من می‌خواهم در یک ماه آینده این کار را انجام دهم و پس از آن تجربه‌ی انجام این‌کار را با شما به اشتراک بگذارم.
چرا شما به این موضوع نمی‌پیوندید. تا پایان تیر ماه، اگر پوشاک غیر ضروری، لوازم لوکس، گجت، خوردن شام در رستوران و هر خرج غیرضروری را انجام دادید، به همان میزان به خودتان مالیات پرداخت کرده و آن را در حسابی پس‌انداز کنید. این‌کار می‌تواند سوژه‌ی مناسبی برای شما برای نوشتن تجربه در وبلاگ‌تان و یا اشتراک آن در نظرات سامکو باشد.
پس قرار ما: اول شهریور 1393 و به اشتراک گذاری تجربه‌ها.
