مجلس هفتم که روی کار آمد، او تبدیل شد به یکی از «ژنرالهای اقتصادی» مجلسی که حالا در دست اصولگرایان بود؛ اصولگرایانی که قرار بود حداقل تا ١٢ سال بعد، یعنی پایان مجلس نهم، همچنان اکثریت بهارستان را در سیطره خود داشته باشند. هشت سال از این ١٢ سال اما برای آنها با سختی سپری شد؛ دوران محمود احمدینژاد. دورانی که غلامرضا مصباحی مقدم در صف مقدم منتقدان دولت بود؛ صفی که روز به روز بر حاضران در آن افزوده میشد. شلوغ شدن صف انتقاد از احمدینژاد اما او را از مسیری که میخواست خارج نکرد؛ مجلس در موضع انتقاد بود و دولت در مسیر سرپیچی؛ مسیری که غلامرضا مصباحیمقدم در گفتوگو با «اعتماد» میگوید که میرفت تا به برکناری احمدینژاد منتهی شود. این مسیر را اما مصلحتاندیشی نمایندگان در آن زمان مسدود کرد تا دولت دهم به صورت طبیعی کارش به پایان برسد؛ پایانی که به گفته رییس سابق کمیسیون برنامه و بودجه مجلس برای نمایندگان خشنودکننده بود. غلامرضا مصباحی مقدم به مناسبت هفتم خرداد که در تقویم روز «مجلس» نام گرفته است، در گفتوگو با «اعتماد» از شأن نظارتی مجلس دفاع میکند. شأنی که به گفته او اکثریت مجلس در دوره احمدینژاد تا جایی که میشد آن را حفظ کردند و اکنون اقلیتی سعی دارند با طرح سوالات و استیضاحهای متعدد آن را جور دیگری نشان دهند.